Bir gün çıkıp geleceğim,

Kucağımdan çiçekler taşmış.

Şaşıp kalacaksınız,

Kırıldığım kadar tamir edişime.

Bir gün koşup sarılacağım,

Beni hor gördüğünüz bakışlarınıza.

Ve korkup kaçacaksınız,

Bu denli insan kalışımdan.

Bir gün, öyle de güzel seveceğim,

Nefret ettiğiniz kadar.

İnanamayacaksınız,

Bu denli sevmeyi haykırışıma.

Bir gün yine özür dileyeceğim,

Suçlu olmadığım halde.

İçiniz sızlayacak,

Bu denli anlayışlı oluşuma.

Bir gün teşekkür edeceğim,

Sizin aldığınız her nefes için bile.

İnsanlığınızdan eksildiğiyle kalacak,

Rica edemeyişiniz.

Bir gün çıkıp gideceğim,

Hep kalacağını sanan, sizlere inat.

Ve burnunuzun direği sızlayacak,

Yağmurda, toprağımın hatırlattıklarıyla…