Gözlerin uğrardı gözbebeklerimin karanlığına.

Bir gökkuşağında baş başa kalmıştık,

Ve bizi tutan tek şey ikimizin de yağmur kokusu seviyor oluşuydu.

Bilmem ne zaman savururduk birbirimizi kahkahalarda.

Gece yarısına gizlenen güneş,

Şüphe eder miydi aydınlığından karanlık diye?

Ve ben, gizlenen hayallerinin arkasına,

Şüphe eder miyim yaşanacaklardan?

Bırak hapsolsun aklım aklına,

Parmaklıklar demirden değil bu sefer.

Bırak dalgalansın deniz dalgaları,

Boğulmak sudan değil bu sefer.

Günaydın sevgilim,

Güneşime ay gibisin.

Ve güneşle ay,

Bu kez farksız birbirlerinden…