-Eski Paris artık yok, ne yazık, bir şehrin şekli, bir faninin kalbinden dahi çabuk değişiyor-
Charles Baudelaire
Çürük ipliklerle dokunmuş bir geceydi vakit
Şimşekler saklamıştı sözlerinin arasına
Ve bu şehri bir lokmada yutacak kadar oburdu yağmur
Sevmiyordu kararmış ve ruhu susmuş bu şehri
Ne kendini bilirdi ne de kendindekileri Arzularına bile kıymet vermezdi
Öfkeliydi yağmur
Bu kara şehri bir lokmada yutacak kadar da obur
Caddeler susmuştu, sokaklar ve çocuklar sessiz
Islanmıştı şehrin güneşi kayıp binaları
Gök kadar mavi, su gibi berrak bu şehir
Nasıl olur da kararırdı böyle?
Burada
Tebessümü süremez miydi bir kaldırım boyunca insanın?
Bahçeler yaşadıkça
Ve ancak bahçeler taştığı müddetçe meydanlara
Hareketlenirdi bir şehrin göğsü.
Şehirdekiler,
Nasıl hiç düşünmezlerdi bunu?
Dağların topraktan saçını okşarken şefkatle,
Öfkeliydi yağmur
Ve bu kara şehri bir lokmada yutacak kadar obur